Nithya Pradeep Novels

  மழை 11 தன் வீட்டிற்குள் வேகமாக ஓடி வந்தவள், யாரிடமும் முகம் கொடுக்காமல் அறைக் கதவை சாற்றிவிட்டு குமுறி அழுதாள்.  பின்ன பதினெட்டு வயது கூட அடையாத தான், இப்படி ஒரு ஆண்மகன்... அவன் இவள் காதலிக்கும் ஆண்மகனாக இருந்தாலும் கூட அவன் தொடும் போது அடித்து தடுத்திருக்க வேண்டுமே!  அவனோடு எப்படி எல்லாம் இழைந்திருக்கிறோம் என்று தன்னை நினைத்தே அவமானமாக கூனிக் குறுகினாள் பவதாரிணி.  அப்போது தான், 'நான் அவரை காதலிச்சேன் தான் ஆனால் அதுக்காக அவர் மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரிஞ்சிக்காமலே எப்படி அவர் கூட ச்ச... ஆனால் அவர் என்கிட்ட எப்படி அப்படி! அவரும் என்னை காதலிக்குறாரா? ஆனால் நான் என் காதல்லை என்னை மீறி சொல்லும் போது அவர் என்னை விட்டு ஏன் விலகிப்போனாரு... ஒருவேளை இதெல்லாம் இப்போ கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி தப்புன்னு அவரும் ரொம்ப ஃபீல் பண்றாரோ' என்று நினைத்த மங்கையவளுக்குத் தெரியவில்லை ஆணவனுக்குத் தன்னை காதலில் நெருங்கவில்லை காமத்தில் நெருங்கினான் என்று.  சற்று நேரம் கண்களில் கண்ணீருடன் அமர்ந்திருந்தவள் பின் வேகமாக தன் கண்களைத் துடைத்தபடி,'எப்படி இருந்தாலும் நான் நந்தன் அத்தானைத் தான் க...

  மழை 10 "இங்கப் பாரு ரேஷ்! நீ அழாத" என்று தன் அத்தை மகளின் கண்களைத் துடைத்த யதுநந்தன், "நான் அவளுடைய ஆட்டத்துக்கு ஃபுல் ஸ்டாப் வைக்குறேன்... அவளை ஓட ஓட விரட்டுறேன். இனி இந்த வீட்டு பக்கமே தலை வைத்து படுக்க மாட்டாள்" என்று மனதில் கோபம் பொங்க கூறினான். "ஆனால் அத்தான் வீட்டுல எல்லாருமே அவளுக்கு சப்போர்ட்டு... நீங்க சொன்னாலும் நம்ப மாட்டாங்க" என்று இழுத்தாள் ரேஷ்மி. "அவளே விலகிப் போயிடுவா..அவளை அப்படி போக வைப்பேன்" என்று ரேஷ்மியிடம் கூறியவனுக்கு அன்று இரவு அதைப் பற்றியே தான் நினைப்பு. ரொம்ப நேரம் தூக்கமின்றி தவித்தவன், அன்றிரவு ஒரு முடிவு எடுத்தவனாக, துயிலிற்குச் சென்றான். அடுத்த நாளில் இருந்து சரியாக ஒரு மாதம் விடுமுறை என்னும் பட்சத்தில் அங்கு இருந்தார்கள் இளைய வட்டாரம். பவதாரிணியோ எப்போதும் போல் பள்ளிக்குச் சென்று விட்டு வீடு திரும்பி குளித்து விட்டு, அச்சம்மாவைக் காண அவர்களின் வீட்டின் காலிங் பெல்லை அடிக்க, எப்போதும் போல் அம்பிகா திறக்க, உள்ளே சிரித்துக் கொண்டே வந்தவளின் முன் வந்து நின்று தன் கைகளை மார்புக்கு குறுக்கே வைத்து புன்னகைத்தான் யதுநந்த...

மழை 9  "எம் பேத்தி" என்று அவர் பவதாரிணியை அள்ளி அணைத்துக் கொண்டார். இதைப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்த அனைவருக்கும் மனதில் அத்தனை நெகிழ்வு என்றால், யதுநந்தனிற்கும் ரேஷ்மிக்கும் அத்தனை கோபம் சுழன்றது. யதுநந்தனின் மனதில்,  'என்னமோ இவளுக்கு சொந்தப் பாட்டி மாதிரி இப்படி ஓவரா உரிமை கொண்டாடுறாள்... இவளுக்கு ஏதாவது பாடம் கத்துக் கொடுத்தே ஆகணும்... ஏற்கனவே என் அச்சம்மா அவளைத் தூக்கி வைக்குறாங்க... இதுல இவள் இந்த மாதிரி எல்லாம் சீன் கிரியேட் பண்ணி என் அச்சம்மாவை முழுசா அவள் பக்கம் இழுத்துட்டு போயிடலாம்னு இருக்காள்! நோ நெவர்... இவளை எல்லாம் இவ்வளவு நாள் சும்மா விட்டு வைச்சதே தப்பு... இவளுக்கு ஒரு முடிவு கட்டுறேன்' என்று அவன் வன்மம் சூழ்ந்த படி நினைத்தான். ரேஷ்மியோ,'அப்படி என்ன இந்த பவதாரிணி ஸ்பெஷல் இவங்களுக்கு... அவள் இருக்குறதுனால எனக்கு என்னுடைய கவனிப்பு எல்லாம் மிஸ் ஆகுது... இல்லை விடக் கூடாது இந்த கொசுவை அடிச்சு துரத்தியே ஆகணும் ரேஷ்மி... ஆனாலும் நம்ம ஸ்மார்ட்டா பிளே பண்ணனும். இவள் மேல இருக்குற அந்த அபிமானத்தை எடுக்கணும். நம்ம பெயரும் வெளியே வரக் கூடாது' என்று அவள் மனத...

மழை 8  பவதாரிணி அச்சம்மாவின் பாசத்தில் வளர, இங்கு யதுநந்தனிற்கு தான் அதை ஏற்றுக் கொள்ளும் பக்குவம் இல்லை. அவனுடைய பன்னிரண்டு வயதில் வீட்டில் ஒரு முறை சண்டையும் போட்டு விட்டிருக்கிறான். ஆனால் அவனை கண்டித்து விட்டார் மாதவன். ஏன் அச்சம்மா கூட யதுநந்தனிடம் அதற்கு பின் ஓரிரண்டு நாட்கள் சரியாக பேசவில்லை. இதுவரை தனக்கு மட்டுமே அதிகமாய் கிடைத்த அவனுடைய அச்சம்மாவின் மடி, பவதாரிணிக்கும் கொடுக்கப் பட, அப்போது இருந்தே ஒரு இனம் புரியாத வெறுப்பு பவதாரிணியின் மேல். தூங்கும் நேரத்தை தவிர்த்து முழுக்க முழுக்க யதுநந்தனின் வீட்டில் தான் வளர்ந்தாள் பவதாரிணி. "சுஜி" என்று சுஜித்துடன் சந்தோஷமாக விளையாடும் பவதாரிணி, யதுநந்தனின் பக்கம் போனாலே அவன் நகர்ந்து விடுவான். அதனாலே அவனிடம் பேசாமல் இருந்தாள் பவதாரிணி. ஆனால் பிரியாவுடன் நன்றாகவே பேசுவான் யதுநந்தன். இதை சிறு வயதில் கவனிக்காத கண்டுக்கொள்ளாத பவதாரிணி, பூப்படைந்த பின்னர் தான் உணர்ந்தாள். 'ஏன் நந்தன் என் கிட்ட பேச மாட்டிங்குறாரு' என்று அவளுடைய பதினாலு வயதில் மூளை கேள்வி எழுப்பியது. அப்போதெல்லாம் பிரியாவும் சுஜித்தும் நல்ல நண்பர்கள் மட்டுமே....

  மழை 7 'ஐய்யோ பெருமாளே! இப்போ நான் கண்டிப்பா ரூமுக்கு போகணுமா... அவன் இருப்பானே! அவன்னா... நான் பயப்படனுமா... நோ நெவர்... அவனையெல்லாம்' என்று மனதிற்குள் கடுகடுத்தவள், மனதில் தைரியத்தை வரவழைத்து அடி மேல் அடியெடுத்து சென்றாள் அவனின் அறைக்கு.  அவள் மாடிக்கு வரும் போதே சில்லென்று வீசிய காற்று அவளின் வெற்றிடையில் பட்டு சில்லிட, அவளின் மேனியோ மெல்ல நடுங்கத் தான் செய்தது.  திறந்திருந்த அறையில் நுழையலாமா வேண்டாமா என்று அவளின் மனம் போராட்டமிட்டுக் கொண்டிருக்கும் போதே, குளிரில் திணறிய அவளின் இடை வளைவும், குளிரில் அவளின் ஜாக்கெட்டை அணைத்துக் கொண்டிருந்த முதுகும் சற்று நடுங்கத் தான் செய்தது.  அதனின் விளைவால் அவளை மீறி அவளின் பொன் கால்கள் அறைக்குள் சென்றிட, கதவு தாழ்ப்பாள் போடப்படும் சத்தம் கேட்டு, திரும்பி பார்த்தவள்... யதுநந்தன் தாழ்ப்பாள் போடு தைப் பார்த்து அதிர்ந்தாள்.  "ஏய் என்ன பண்ற நீ?" என்று கத்தினாள் பவதாரிணி.  "கதவைச் சாத்தினேன்... கண்ணு தெரியலையா உனக்கு" என்று அவளை மெல்ல நெருங்கியவன் வேஷ்ட்டி சட்டையில் மின்ன, வெண்ணிறத்தில் இருந்த அவனின் ஆண்மைக் கொண்ட உடலும் ...

மழை 6  "என்ன இது ஃபோன் வந்துட்டே இருக்கு?" என்று முணுமுணுத்தபடியே கால்லை எடுத்தாள் பவதாரிணி. "ஹலோ" என்று பவதாரிணி சோர்வுடன் கூற, "ஹலோ.... நந்தன்" என்று கம்பீரமாக ஒலித்தது அவனின் குரல். அதைக் கேட்ட நொடி பெண்ணவளின் மனது வேகமாக துடிக்க ஆரம்பித்தது. கைகள் கூட லேசான நடுக்கம் எடுத்தது.  "தாரிணி!" என்று மறுப்பக்கம் மென்மையாக ஒலித்தது அவனின் குரல். அது பெண்ணவளை இன்னும் உறையச் செய்தது.  "ஏய் என்ன டி ஃபோனை எடுத்துட்டு பேசாமல் இருக்க!" என்று தங்கையை உலுக்கினாள் பிரியா.  "ஹா... ன்! பேசுறேன் டி" என்று அக்காவிடம் தடுமாறிய பவதாரிணி, "சொல்... லுங்க" என்று திணறினாள்.  "மாடிக்கு வா! உன்கிட்ட பேசணும்" என்று மென்மை கலந்த உரிமையுடன் அழைத்தான் யதுநந்தன்.  "இல்லை... நான்... அது... கல்யாணக்... கோலம்.." என்று வார்த்தையை கோர்க்க முடியாமல் தடுமாறிக் கொண்டே இருந்தாள் மங்கை.  "கல்யாண மாப்பிள்ளை நானே கூப்பிடுறேன்! மேலே வா... நீ வரலைன்னா நான் வந்திடுவேன்" என்று விஷமக் புன்னகையுடன் அவன் கூற, 'இவன் சிடுசிடுன்னு முகத...