Nithya Pradeep Novels

  மழை 12 "கிருஷ்ணா உன்கிட்ட என்ன விஷயம்னு சொல்ல மாட்டேன் ஆனால் மனசு ரொம்ப குற்ற உணர்ச்சியா இருக்கு... பொண்ணுங்க கிட்ட பிரண்ட்டைத் தாண்டி என் எல்லை போனது இல்லைனு உனக்கு நல்லாவே தெரியும். அப்படிப் பட்ட நான் ஒரு பொண்ணு கிட்ட எல்லை மீறிட்டேன்!" என்று உஷ்ண மூச்சுடன் தன் கல்லூரி தோழன் கிருஷ்ணாவிடம் ஃபோனில் பேசிக் கொண்டு இருந்தான் யதுநந்தன். கிருஷ்ணாவும் கேரளாவின் நெறிமங்கலத்தை பூர்வீகமாக கொண்டவன் தான்.படிப்பதற்காக இப்போது சென்னை வந்து ஹாஸ்டலில் தங்கி படிக்கிறான். "இப்போ என்ன பண்ணப் போற யது?" என்று அந்தப் பக்கம் கிருஷ்ணா கேட்க, "என் தப்புக்கு பிராய்ச்சித்தம் பண்ண போறேன் டா" என்று பதில் கொடுத்தான் யதுநந்தன். "என்ன டா சொல்ற யது?" என்று புரியாமல் கேட்டான் கிருஷ்ணா. "எனக்கு அவள் மேல காதல் இல்லை தான் கிருஷ்ணா. ஆனால் நான் தொட்ட அந்த முதல் பொண்ணைத் தான் கல்யாணம் பண்ணிக்க போறேன்.அப்போ தான் என் குற்ற உணர்ச்சி மட்டுப்படும்" என்றான் கவலையுடன். "சரி டா உனக்கு தோன்றதை பண்ணு... நீ எப்பவுமோ நியாயஸ்தன் தான் டா... இதுலயும் அப்படி தான்"என்று நெகிழ்வுட...

  மழை 11 தன் வீட்டிற்குள் வேகமாக ஓடி வந்தவள், யாரிடமும் முகம் கொடுக்காமல் அறைக் கதவை சாற்றிவிட்டு குமுறி அழுதாள்.  பின்ன பதினெட்டு வயது கூட அடையாத தான், இப்படி ஒரு ஆண்மகன்... அவன் இவள் காதலிக்கும் ஆண்மகனாக இருந்தாலும் கூட அவன் தொடும் போது அடித்து தடுத்திருக்க வேண்டுமே!  அவனோடு எப்படி எல்லாம் இழைந்திருக்கிறோம் என்று தன்னை நினைத்தே அவமானமாக கூனிக் குறுகினாள் பவதாரிணி.  அப்போது தான், 'நான் அவரை காதலிச்சேன் தான் ஆனால் அதுக்காக அவர் மனசுல என்ன இருக்குன்னு தெரிஞ்சிக்காமலே எப்படி அவர் கூட ச்ச... ஆனால் அவர் என்கிட்ட எப்படி அப்படி! அவரும் என்னை காதலிக்குறாரா? ஆனால் நான் என் காதல்லை என்னை மீறி சொல்லும் போது அவர் என்னை விட்டு ஏன் விலகிப்போனாரு... ஒருவேளை இதெல்லாம் இப்போ கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி தப்புன்னு அவரும் ரொம்ப ஃபீல் பண்றாரோ' என்று நினைத்த மங்கையவளுக்குத் தெரியவில்லை ஆணவனுக்குத் தன்னை காதலில் நெருங்கவில்லை காமத்தில் நெருங்கினான் என்று.  சற்று நேரம் கண்களில் கண்ணீருடன் அமர்ந்திருந்தவள் பின் வேகமாக தன் கண்களைத் துடைத்தபடி,'எப்படி இருந்தாலும் நான் நந்தன் அத்தானைத் தான் க...

  மழை 10 "இங்கப் பாரு ரேஷ்! நீ அழாத" என்று தன் அத்தை மகளின் கண்களைத் துடைத்த யதுநந்தன், "நான் அவளுடைய ஆட்டத்துக்கு ஃபுல் ஸ்டாப் வைக்குறேன்... அவளை ஓட ஓட விரட்டுறேன். இனி இந்த வீட்டு பக்கமே தலை வைத்து படுக்க மாட்டாள்" என்று மனதில் கோபம் பொங்க கூறினான். "ஆனால் அத்தான் வீட்டுல எல்லாருமே அவளுக்கு சப்போர்ட்டு... நீங்க சொன்னாலும் நம்ப மாட்டாங்க" என்று இழுத்தாள் ரேஷ்மி. "அவளே விலகிப் போயிடுவா..அவளை அப்படி போக வைப்பேன்" என்று ரேஷ்மியிடம் கூறியவனுக்கு அன்று இரவு அதைப் பற்றியே தான் நினைப்பு. ரொம்ப நேரம் தூக்கமின்றி தவித்தவன், அன்றிரவு ஒரு முடிவு எடுத்தவனாக, துயிலிற்குச் சென்றான். அடுத்த நாளில் இருந்து சரியாக ஒரு மாதம் விடுமுறை என்னும் பட்சத்தில் அங்கு இருந்தார்கள் இளைய வட்டாரம். பவதாரிணியோ எப்போதும் போல் பள்ளிக்குச் சென்று விட்டு வீடு திரும்பி குளித்து விட்டு, அச்சம்மாவைக் காண அவர்களின் வீட்டின் காலிங் பெல்லை அடிக்க, எப்போதும் போல் அம்பிகா திறக்க, உள்ளே சிரித்துக் கொண்டே வந்தவளின் முன் வந்து நின்று தன் கைகளை மார்புக்கு குறுக்கே வைத்து புன்னகைத்தான் யதுநந்த...

மழை 9  "எம் பேத்தி" என்று அவர் பவதாரிணியை அள்ளி அணைத்துக் கொண்டார். இதைப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்த அனைவருக்கும் மனதில் அத்தனை நெகிழ்வு என்றால், யதுநந்தனிற்கும் ரேஷ்மிக்கும் அத்தனை கோபம் சுழன்றது. யதுநந்தனின் மனதில்,  'என்னமோ இவளுக்கு சொந்தப் பாட்டி மாதிரி இப்படி ஓவரா உரிமை கொண்டாடுறாள்... இவளுக்கு ஏதாவது பாடம் கத்துக் கொடுத்தே ஆகணும்... ஏற்கனவே என் அச்சம்மா அவளைத் தூக்கி வைக்குறாங்க... இதுல இவள் இந்த மாதிரி எல்லாம் சீன் கிரியேட் பண்ணி என் அச்சம்மாவை முழுசா அவள் பக்கம் இழுத்துட்டு போயிடலாம்னு இருக்காள்! நோ நெவர்... இவளை எல்லாம் இவ்வளவு நாள் சும்மா விட்டு வைச்சதே தப்பு... இவளுக்கு ஒரு முடிவு கட்டுறேன்' என்று அவன் வன்மம் சூழ்ந்த படி நினைத்தான். ரேஷ்மியோ,'அப்படி என்ன இந்த பவதாரிணி ஸ்பெஷல் இவங்களுக்கு... அவள் இருக்குறதுனால எனக்கு என்னுடைய கவனிப்பு எல்லாம் மிஸ் ஆகுது... இல்லை விடக் கூடாது இந்த கொசுவை அடிச்சு துரத்தியே ஆகணும் ரேஷ்மி... ஆனாலும் நம்ம ஸ்மார்ட்டா பிளே பண்ணனும். இவள் மேல இருக்குற அந்த அபிமானத்தை எடுக்கணும். நம்ம பெயரும் வெளியே வரக் கூடாது' என்று அவள் மனத...

மழை 8  பவதாரிணி அச்சம்மாவின் பாசத்தில் வளர, இங்கு யதுநந்தனிற்கு தான் அதை ஏற்றுக் கொள்ளும் பக்குவம் இல்லை. அவனுடைய பன்னிரண்டு வயதில் வீட்டில் ஒரு முறை சண்டையும் போட்டு விட்டிருக்கிறான். ஆனால் அவனை கண்டித்து விட்டார் மாதவன். ஏன் அச்சம்மா கூட யதுநந்தனிடம் அதற்கு பின் ஓரிரண்டு நாட்கள் சரியாக பேசவில்லை. இதுவரை தனக்கு மட்டுமே அதிகமாய் கிடைத்த அவனுடைய அச்சம்மாவின் மடி, பவதாரிணிக்கும் கொடுக்கப் பட, அப்போது இருந்தே ஒரு இனம் புரியாத வெறுப்பு பவதாரிணியின் மேல். தூங்கும் நேரத்தை தவிர்த்து முழுக்க முழுக்க யதுநந்தனின் வீட்டில் தான் வளர்ந்தாள் பவதாரிணி. "சுஜி" என்று சுஜித்துடன் சந்தோஷமாக விளையாடும் பவதாரிணி, யதுநந்தனின் பக்கம் போனாலே அவன் நகர்ந்து விடுவான். அதனாலே அவனிடம் பேசாமல் இருந்தாள் பவதாரிணி. ஆனால் பிரியாவுடன் நன்றாகவே பேசுவான் யதுநந்தன். இதை சிறு வயதில் கவனிக்காத கண்டுக்கொள்ளாத பவதாரிணி, பூப்படைந்த பின்னர் தான் உணர்ந்தாள். 'ஏன் நந்தன் என் கிட்ட பேச மாட்டிங்குறாரு' என்று அவளுடைய பதினாலு வயதில் மூளை கேள்வி எழுப்பியது. அப்போதெல்லாம் பிரியாவும் சுஜித்தும் நல்ல நண்பர்கள் மட்டுமே....

  மழை 7 'ஐய்யோ பெருமாளே! இப்போ நான் கண்டிப்பா ரூமுக்கு போகணுமா... அவன் இருப்பானே! அவன்னா... நான் பயப்படனுமா... நோ நெவர்... அவனையெல்லாம்' என்று மனதிற்குள் கடுகடுத்தவள், மனதில் தைரியத்தை வரவழைத்து அடி மேல் அடியெடுத்து சென்றாள் அவனின் அறைக்கு.  அவள் மாடிக்கு வரும் போதே சில்லென்று வீசிய காற்று அவளின் வெற்றிடையில் பட்டு சில்லிட, அவளின் மேனியோ மெல்ல நடுங்கத் தான் செய்தது.  திறந்திருந்த அறையில் நுழையலாமா வேண்டாமா என்று அவளின் மனம் போராட்டமிட்டுக் கொண்டிருக்கும் போதே, குளிரில் திணறிய அவளின் இடை வளைவும், குளிரில் அவளின் ஜாக்கெட்டை அணைத்துக் கொண்டிருந்த முதுகும் சற்று நடுங்கத் தான் செய்தது.  அதனின் விளைவால் அவளை மீறி அவளின் பொன் கால்கள் அறைக்குள் சென்றிட, கதவு தாழ்ப்பாள் போடப்படும் சத்தம் கேட்டு, திரும்பி பார்த்தவள்... யதுநந்தன் தாழ்ப்பாள் போடு தைப் பார்த்து அதிர்ந்தாள்.  "ஏய் என்ன பண்ற நீ?" என்று கத்தினாள் பவதாரிணி.  "கதவைச் சாத்தினேன்... கண்ணு தெரியலையா உனக்கு" என்று அவளை மெல்ல நெருங்கியவன் வேஷ்ட்டி சட்டையில் மின்ன, வெண்ணிறத்தில் இருந்த அவனின் ஆண்மைக் கொண்ட உடலும் ...

மழை 6  "என்ன இது ஃபோன் வந்துட்டே இருக்கு?" என்று முணுமுணுத்தபடியே கால்லை எடுத்தாள் பவதாரிணி. "ஹலோ" என்று பவதாரிணி சோர்வுடன் கூற, "ஹலோ.... நந்தன்" என்று கம்பீரமாக ஒலித்தது அவனின் குரல். அதைக் கேட்ட நொடி பெண்ணவளின் மனது வேகமாக துடிக்க ஆரம்பித்தது. கைகள் கூட லேசான நடுக்கம் எடுத்தது.  "தாரிணி!" என்று மறுப்பக்கம் மென்மையாக ஒலித்தது அவனின் குரல். அது பெண்ணவளை இன்னும் உறையச் செய்தது.  "ஏய் என்ன டி ஃபோனை எடுத்துட்டு பேசாமல் இருக்க!" என்று தங்கையை உலுக்கினாள் பிரியா.  "ஹா... ன்! பேசுறேன் டி" என்று அக்காவிடம் தடுமாறிய பவதாரிணி, "சொல்... லுங்க" என்று திணறினாள்.  "மாடிக்கு வா! உன்கிட்ட பேசணும்" என்று மென்மை கலந்த உரிமையுடன் அழைத்தான் யதுநந்தன்.  "இல்லை... நான்... அது... கல்யாணக்... கோலம்.." என்று வார்த்தையை கோர்க்க முடியாமல் தடுமாறிக் கொண்டே இருந்தாள் மங்கை.  "கல்யாண மாப்பிள்ளை நானே கூப்பிடுறேன்! மேலே வா... நீ வரலைன்னா நான் வந்திடுவேன்" என்று விஷமக் புன்னகையுடன் அவன் கூற, 'இவன் சிடுசிடுன்னு முகத...

மழை 5 "பவா" என்று அழைத்தபடி தங்கையின் தோளில் கைவைத்தாள் பிரியா. "சொல்லு பிரியா" என்று தன் தமக்கை பார்க்காத வண்ணம், குனிந்து கண்களை வேகமாகத் துடைத்துக் கொண்ட பவதாரிணி, "ஏன் டி சாப்பிடாமல் இருக்க?" என்று அக்கறையுடன் கேட்டாள் பிரியா.  "நீங்க யாரும் என்கிட்ட பேசாமல் இருக்கீங்க! அதனால தான் சாப்பிடலை" என்று வெறுமையுடன் கூறினாள் பவதாரிணி.  "உன் கிட்ட பேசக் கூடாதுன்னு இல்லை பவா, உனக்கு தனிமை கொடுக்க நினைச்சோம்." "தனிமையா! எதுக்கு?" "வந்து... அச்சம்மா சொன்ன விஷயத்தைப் பத்தி யோசிப்பணு" என்று தயங்கி தயங்கி கூறினாள் பிரியா.  "அந்த விஷயத்துக்குத் தான் நான் அப்போவே ஃபுல் ஸ்டாப் வைச்சிட்டேனே கா" என்று சலிப்பாக இழுத்தாள் பவதாரிணி.  "ஏன் பவா உனக்கு யதுவை பிடிக்கலை? நல்லா படிச்சிருக்கான், சொந்தமா பிசினஸ் பண்றான், ஆளு வேற பார்க்க ஹீரோ மாதிரி இருக்கான்" என்று பிரியா கூறிக்கொண்டிருக்கும்போதே,  "அப்போ அவனுக்கு தகுந்த மாதிரி பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணி வைங்க... என்னை விட்டுடுங்க" என்று கூறி முடிக்கும் போதே, அவளின் இ...

  மழை 4 "ஒன்னும் இல்லை விடு... அவங்க வர இன்னும் ரெண்டு மணி நேரம் மேல ஆகும். சோ என் வாயைக் கிளராமல் இரு அதான் உனக்கு நல்லது" என்று முடித்தவனை, முறைத்தவள் அவனுக்கு பதில் அளிக்காது தன் ஃபோனை எடுத்து ஒரு எண்ணிற்கு கால் செய்தாள். "ஹலோ திவாகர்... யா பவதாரிணியே தான் பேசுறேன்... எப்படி இருக்கீங்க?" என்று புன்னகையுடன் நலம் விசாரிக்க, தன் இடத்தில் சாய்ந்தவாறு அமர்ந்திருந்த யதுநந்தனின் செவியில் அனைத்தும் விழுந்தது தான். அச்சம்மாவின் நிலையை ஃபோனில் பேசிய அந்நபரிடம் பவதாரிணி எடுத்துரைக்க, 'ஓ இவன் தான் அந்த டாக்டர் போல' என்றவாறு மனதில் நினைத்தான் யதுநந்தன். "ஓகே திவாகர்! நான் உங்களுக்கு அட்ரெஸ் வாட்ஸ் அப் பண்ணிடுறேன்... தாங்க் யூ சோ மச்" என்று கால்லை துண்டித்தாள். இருவரும் அதன் பின்னர் எதுவும் பேசவில்லை. படம் பார்த்து முடித்து விட்டு சுஜித் மற்றும் பிரியா வர, இவர்களின் பயணம் வீட்டை நோக்கித் துவங்கியது. அடுத்த நாள் காலை, திவாகர் அச்சம்மாவைப் பார்க்க வந்தான். முதலில் இதற்கு பிடி கொடுக்காத யதுநந்தன், டாக்டர் என்ன தான் சொல்கிறார் என்று பார்ப்போம் என விட்டுப் பிடித்த...

மழை 3 "ச்ச இவங்களை நம்பி வந்த என்னைச் சொல்லணும்" என்று கோபத்துடன் முணுமுணுத்தவளோ, கதவைத் திறக்க முற்பட அதுவல்லவோ லாக்காகி அல்லவா இருந்தது. "நான் இறங்கணும்" என்று அவனைப் பார்க்காமலேயே விட்டேரியாகக் கூறினாள் பவதாரிணி.  "இறங்கி எங்க போகலாம்னு ஐடியா?" என்று கேட்டான் யதுநந்தன் நக்கலுடன். "எங்கேயோ போவேன்! ஆனால் இங்க இருக்க மாட்டேன்?" என்றாள் வேகத்துடன்.  "அப்படியெல்லாம் உன்னை விட முடியாது. ஏன்னா நீ... உன்னை என் பொறுப்புல நம்பி விட்டுட்டு போயிருக்காங்க" என்று கார் ஸ்டீரிங்கில் கை வைத்தபடியே அழுத்தத்துடன் கூறினான் யதுநந்தன்.  "ஓ... மானுக்கு வேட்டையன் காவல்லா!!" என்று பவதாரிணி நக்கல் கலந்த கோபத்துடன் கத்த,  "ஸ்டாப் இட் தாரிணி... அன்னிக்கு நான் பண்ணினது தப்பு தான்" என்று இத்தனை நேரம் ஓங்கி ஒலித்திருந்த யதுநந்தனின் குரலின் சுரம் இறங்க,  "ஓ சாருக்கு இப்போ தான் அவர் பண்ணினது தப்புன்னு தெரியது போல... எவ்வளவு சீக்கிரம் இல்லையா! ச்ச"என்று வெறுப்பாக காரை விட்டு இறங்க முடியாமல் இருக்கையிலேயே சாய்ந்து  கண்களை மூடியவளின் கண்கள...

  மழை 2 அங்கே பக்கத்திலேயே ஒரு அழகான வீட்டை பெண் வீட்டாரிற்காக பார்த்திருந்திருந்தனர் மாப்பிள்ளை வீட்டினர். பிரியா மற்றும் சுஜித் நிச்சயம் முடிந்த பின்னர் அங்கே ஒரு ரெஸ்டாரென்ட்டிற்கு சாப்பிடச் செல்ல முடிவு செய்தனர்.  "பொண்ணும் மாப்பிள்ளையும் தனியா போக வேண்டாம் சுஜித்" என்று கூறிய அம்பிகா, "பவதாரிணியைக் கூட்டிட்டு போங்க" என்று கூறிவிட்டு சென்று விட்டார்.  "ச்ச... சினிமாக்கு போய் கொஞ்ச நேரம் டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணலாம்னு பார்த்தால் பவதாரிணியை கூட அனுப்புறாங்களே!" என்று சலித்துக் கொண்டவன்... உடனே,"அவளும் வரட்டும் பிரியா! அங்க தியேட்டர் பக்கத்துலயே ஒரு மால் இருக்கு... அங்க அவளை இருக்க சொல்லிடலாம்" என்று உற்சாகமாகக் கூறினான் சுஜித்.  "தெரியாத ஊர்... தெரியாத பாஷை... அவள் எப்படி தனியா இருப்பா சுஜித்" என்று தங்கையின் மேல் அக்கறை கொண்டு கடுகடுத்தாள் பிரியா. "ரிலாக்ஸ் பிரியா... நம்ம யதுவையும் கூட்டிட்டு போயிடலாம். அவன் அவளுக்கு துணைக்கு இருப்பான்" என்று ஐடியா வந்தவனாக கூறினான் சுஜித். "சூப்பர் நல்ல ஐடியா தான்... சரி இரு நான் முதல்ல பவ...

  மழை 1 கேரளாவில் உள்ள நேரியமங்கலத்தில் அமைந்திருந்த விஷ்வம் விலாஸ் கலகலவென காணப்பட்டது. ஏனெனில் இன்று அவ்வீட்டு இளைய தலைமுறையினரில் மூத்தவனான சுஜித்திற்கும், தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்த பிரியாவிற்கும் நிச்சயதார்த்தம். பிரியாவின் தந்தை முத்துவேலும், சுஜித்தின் தந்தை மாதவன் நாயரும் கிட்டத்தட்ட இருபத்தைந்து வருடங்களாக நண்பர்கள். ஆம், இருவரும் கல்ப்பாக்கம் அனுமின் நிலையத்தில்  வேலைப்  பார்த்தனர். மாதவன் ஓய்வு பெற்றப் பின்னர் தன் சொந்த ஊருக்கான கேரளாவிற்கு வர, முத்துவேலும் ஓய்வு பெற்றப் பின்னர் சென்னையில் சொந்த வீட்டை வாங்கி குடிபெயர்ந்து விட்டார். பிரியா சென்னையில் ஒரு வங்கியில் ஆபிஸராக பணிபுரிகிறாள். சுஜித் சென்னையில் உள்ள ஐடி கம்பெனியில் வேலைப் பார்க்கிறான். இது ஒரு காதல் திருமணம். அதுவும் பெற்றோர்களால் சந்தோஷமா ஆசிர்வதிக்கப்பட்டு நடைபெற இருக்கும் திருமணம். இன்னும் பத்து நாளில் திருமணம் என்று இருக்கையில், இன்று மாப்பிள்ளை வீட்டு முறையுடன் நிச்சயம் முடிந்திருந்தது. "கிருஷ்ணா! பந்தியைப் பாரு" என்று தன் நண்பனை ஏவியபடி தான் உடுத்தியிருந்த வேஷ்டியை இடுப்பிற்கு மேலே வீரமாக கட்டிக்கொண்...